Hər müəllimin şagirdi vardır, amma hər şagirdin müəllimi yoxdur.


        Müəllim şagirdinə diqqət etdiyi və ona diqqətini hiss etdirdiyi andan etibarən onun müəllimi sayılır. Şagird həmin diqqətin sevinci içində bunu bacaran müəllimə güvənməyə başlayır. Şagirdi ən çox sarsıdan hiss ona lazımı diqqətin ayrılmamasıdır. Diqqətə hamımızın ehtiyacı var. İnsan ancaq ona diqqət olunanda özünü şəxsiyyət kimi hiss edir. Şagirdlər müəllimləri tərəfindən göstərilən diqqətə böyük dəyər verirlər. Şagirdlərimiz məktəbə və sinfə sıxıntı hissi ilə deyil, içində var olacaqları canlı bir binada yer almanın sevinci ilə daxil olmalıdırlar.
        Uşağa diqqət etmək uyğunluq və müvəffəqiyyət üçün böyük bir təşviqdir. Təşviq edilmək isə hamımız üçün uğurlu gələcəyə doğru verilən bir imkandır.